biraz daha kalamaz mısın?

Alara Berru Kapdan’dan

Çantamın içine attığım anahtarımı arıyorum.

Soğuk bir gecedeyim,

beni üşütünenin gecenin ayazı değil,

yokluğunun olmasına hala alışamadım.

Merak etme taşınamadım evimizden,

bırakamadım

mahallenin bakkalını,

kasap fazılı,

alt komşu müberra teyzeyi…

Uzun zamandır evsizim,

etrafımda

bir

iki

üç

dört

tam dört duvarla çevrili bir yerde yaşıyorum.

Sen gittiğinden beri saymaya başladım her şeyi,

tam dört duvar,

takvimde üç ay,

masada iki tabak,

banyoda bir diş fırçası.

Yokluğuna sayıyorum bıraktıklarını.

Fark ettin mi gidince azalıyor her şey.

Bizlerin yerini sizler alıyor,

Tanıdık simalar yok oluyor

yerini yabancılar dolduruyor.

Kavanozlara isim yazman saçma

deneyerek öğrenmeliyiz derdin.

her şeyin tadına az biraz bakmalı,

yaşamak gibi.

ne zaman tuz ne zaman şeker geleceğini bilemezsin.

haklıymışsın, şimdi anlıyorum.

Ben bizim çorbamızda tuzum olsun isterken,

çorbayı şekerli yapmışım da

sen ses çıkarmamışsın.

Yağmur yağınca akıtıyor hala tavan,

yaptırmıyorum ama ben.

Sen olsaydın bir susmadı şu! derdin

bense maksat evde ses olsun diyorum.

Evde ses olsun diyorum.

Evde sen olsan diyorum.